Flores

29 april 2017 - Flores, Portugal

Flores is het kleinste eiland dat we bezoeken, er wonen 3400 mensen. We hebben ze alleen maar heel vriendelijk meegemaakt, van de politie agent die voor ons uit reed naar het hotel tot de receptioniste die veel voor ons heeft geregeld. Ze zijn hier trots op hun eiland en niet onterecht. De eerste dag op Flores, het bloemeneiland, rijden we langs basaltzuilen in de rotswand, mooie uitzichten en twee prachtige meren. Basaltzuilen ontstaan door afkoeling en krimp van de lava. De rotsen die overgaan in de oceaan zijn van vulkaangesteente en dat zien we ook bij het uitzicht in ons hotel ( zie de foto).  Er is inmiddels wat gedoe ontstaan over onze vlucht naar Sao Miguel die over twee dagen zal plaatsvinden. Er is een flinke  storm voorspeld en dan gaat er geen vliegtuig. Hoewel het eiland prachtig is is het geen aanlokkelijk vooruitzicht om hier meerdere dagen in de storm te verblijven. Een reisgenoot legt contact met Kras en weet ons later te vertellen dat de de Azoriaanse luchtvaartmaatschappij Sata maandag  en dinsdag staakt voor meer cabinepersoneel tijdens  de vluchten. Onze vlucht is omgeboekt naar de zondag; we worden geacht om een vlucht van oorspronkelijk anderhalf uur te vervangen door drie vluchten waar over we total twaalf  uur over zullen doen. We zijn er niet blij mee maar soms gaat het zo.

De volgende dag spreekt een andere reisgenoot ons aan; er blijken in de middag nog wat lege stoelen op de vlucht te zijn. We rijden snel naar de luchthaven en reserveren die. Met z'n allen en de inzet van de receptioniste kunnen we een ander hotel op Sao Miguel bijboeken. Opgelucht rijden we over de zuidkust van het eiland, we zien een aantal watervallen, lopen een pad van 600 meter omhoog naar een meer met watervallen en weer terug! Een persoonlijke overwinning. We belanden eind van de middag op de luchthaven en vliegen met wat turbulentie in een project en 40 passagiers naar het laatste en grootste eiland van de Azoren. Ons hotel voor vannacht ligt op 50 minuten rijden, bij aankomst is het donker. We zijn nog net op tijd voor het diner dat ons enorm verrast. Het lijkt wel een restaurant met een Michelin ster, zo mooi wordt alles opgediend. Ze kunnen het dus toch, die Portugezen, we zijn terug in de bewoonde wereld. Dit hotel ligt aan een natuurlijke warmwaterbron met ijzeroxide waarin we morgen mogen vertoeven. Een prachtige bonus op onze mooie reis.

Foto’s