Horta 2 en 3

Op 26 april hebben we een walvistocht geboekt. Het weer is slechter dan ooit, regen en wind dus geen zicht en veel kans op zeeziekte. Uiteindelijk hebben we,met een telefoontje naar het boekingsbureau en hulp van Piet, een mede vakantieganger die met zijn vrouw Hennie ook zou gaan, de trip kunnen verplaatsen naar 2 mei, op Sao Miguel. De dag lag voor ons en we zijn via de zuidwestkust naar Vulcano de Capelinhos gereden. Hier heeft in 1957 een reeks van vulkaanuitbarstingen plaatsgevonden van een vulkaan die onder zee niveau ligt. De as die hij heeft uitgespuugd heeft het dorp dat daar lag volledig bedekt. Een paar topjes van de daken en de punt van de vuurtoren zijn nu nog zichtbaar. Een indrukwekkend gezicht om te zien hoe de aarde daar compleet grijs is. De vulkaan heeft 2,4 km2 extra land gecreëerd waarvan 2/3 al weer weg ge-erodeerd is. Veel mesen hadden geen huis en werk meer en Amerika nam een speciale wet aan die het mogelijk maakte om te emigreren. Veel Azoren maakten daarvan gebruik, ook velen die ergens anders op de eilanden woonden. Er zijn hier weinig opleidings en werk mogelijkheden. De mensen leven van de akkerbouw veeteelt, melk en vlees, wijnbouw en het toerisme. Op de weg terug reden we langs een landpunt in zee, de Morro de Costa Branca. Een prachtig uitzicht. Het landschap bestaat hier uit verschillende begroeide kraters en lansuitstulpingen die door de kraters gevormd zijn.  Er liggen dorpjes in en er zijn velden met grasbouw en her en der koeien. Sommige zijn Hollands van uiterlijk en andere zijn wit, beige of bruin. 's Avonds hebben we met 8 van de 10 mede reizigers gegeten wat heel gezellig was. Zo hebben we elkaar ook wat beter leren kennen.  

Op 27 april, Koningsdag, is het weer een stuk beter. De zon schijnt geregeld en we rijden vandaag het laatste stukje van het eiland, de oostkust af. Als eerste bekijken we PortoPim, de oorspronkelijke haven van Horta en de nabij gelegegen Monte de Guia. Via de kust rijden we naar de Flamingo's dat genoemd is naar de Vlamingen die hier een tijd hebben gewoond. Er staan ook nog drie typische molens met rode onderkant die hieraan herinneren. Het weer wordt steeds onbewolkter en we gaan voor een tweede keer naar degrote vulkaankrater op Faial, de Caldeira. In de zon ziet hij er weer anders uit, de meren zijn gevuld en dat geeft een ander beeld. Nog steeds indrukwekkend. Terug in Horta hebben we wat gedronken in Peter's café. Dit is een icoon van Horta aan de jachthaven waar bemanningen van de boten vertoeven en een aandenken achterlaten in de vorm van een vaantje of sticker. Er zijn verschillende Nederlandse, maar ook Scandinavische en Engelse aandenkens. Op het moment dat wij er zijn, zit er een Duitse bemanning aan tafel.